Przyznam się, że mimo posiadania na koncie siedmiu par
spodni, nadal szyję każde następne z instrukcją w ręce. Choć coraz
częściej tylko po to, żeby się upewnić, czy dobrze pamiętam, albo
sprawdzić kolejność. Miałam taki plan, że uszyję jeszcze ze dwie pary w
niewielkich odstępach czasu, to sobie ugruntuję. Przyszedł czas na
szorty - robota ta sama, tylko nogawki krótsze. Idąc za ciosem, na pewno
machnę je błyskawicznie przed wakacjami, pomyślałam, w tydzień zdążę z
palcem w nosie. No i się zaczęło....
Najpierw planowany materiał okazał się zleżały. Czekał, czekał, aż spłowiał. Tak że ten ... uwalniajcie tkaniny!!!!
A potem coś mi ta moja ukochana Husqvarna zaczęła stroić fochy. Ściegi
luźne, nitka się rwie. Każdy szew musiałam zszywać dwa razy, żeby się
trzymało. Wymyśliłam sobie stębnowanie nicią do jeansu, ale ponieważ nie
polubiła się z podwójną igłą, to trzeba było pojedynczo każde
przeszycie. Nić się rwie, maszyna wydaje dziwne odgłosy, ja poszerzam
słownik, mąż się irytuje, że wprowadzam do domu nerwową atmosferę.
Chromolę, nie szyję. No dobra, szyję. Przecież nie odpuszczę. Pruję,
zszywam jeszcze raz, pruję, szyję... Wiecie, jak to jest przy
stębnowaniu, jak się przerwie w połowie ściegu, to trudno ruszyć
idealnie prosto, przynajmniej ja nie potrafię. No to pruję od początku. I
jadę... i znowu.. i czwarty dzień. A wakacje zbliżają się susami. Ale
skoro postanowiłam, że będą stębnowania kontrastową nitką, to będą,
choćby miał być rozwód.
Doszłam do paska, który
jest odrysowany od górnej krawędzi spodni, albowiem Burda przewiduje
krojony całkiem na prosto, co przy biodrówkach się nie sprawdza.
Ślicznie, równo wykroiłam, każdą konieczną część pieczołowicie
podkleiłam flizeliną, zszyłam elementy, przypięłam do spodni i......
noosz... za krótki! Dobra, troszkę naciągnę. No nie, jednak za krótki,
jak bym nie naciągała, to za krótki. A jak naciągnę jeszcze bardziej, to
się nie zapnę. Czyli krojenie, podklejanie i zszywanie od początku.
I
tak w w sumie trzy razy.... No ja nie wiem, jak to jest, że mi się tak
ciągle zdarza. Dodaję te zapasy z zapasem, na wszelki wypadek, bo
przecież osiem poprzednich pasków - czy to do spodni, czy do spódnicy -
pamiętam to dobrze, było za krótkich. Nooo, to tym razem to ja już dodam
zapasy z taką nawiązką, że heeej. Hm, i znowu za krótki. Cóż, taki mój
urok, co poradzisz, nic nie poradzisz.
A na końcu okazało
się, że o ile rurki z tego wykroju są super-hiper i fajne, że takie
wąskie, to niestety na szorty się ten obwód nogawki nie nadaje. Wiecie
jak to wygląda, jak się siedzi, nogawka - długość mini i ona się tak
wpija się w udko, które wygląda, jakby się wylewało, rozlewało, było
wielkie jak u wieloryba i w ogóle tłusta słonina. Choćby się miało
rozmiar 34. A ja już nie mam, ekhem. A poza tym zwyczajnie niewygodnie. I
w ogóle jak się to stało, że całe te szorty takie jakieś, kurczę,
ciasne....? Przecież pamiętam, że wybierałam materiał elastyczny... no
na bank był elasty..cz..ny... ?? Aha.. to nie ten. Tamten zleżały miał
elastan, alternatywny już go nie posiadał, ale w ferworze i amoku, jakoś
nie zwróciłam uwagi. Zatem poszerzanie. I czwarte krojenie paska, bo
znowu za krótki. Niewiele to dało, więc z przypływie rozpaczy nie
zszyłam bocznych szwów do końca. I w sumie fajnie wyszło :-)
I
tak oto powstały w wielkich bólach szorty, które oceniłam, że raczej
dużej kariery wakacyjnej nie zrobią. Bo jednak wygoda to podstawa i o
ile w wizytowej kiecce można nie oddychać albo broń boże nie podnosić
rąk do góry, to jednakowoż krótkie portki na wycieczki i plażę powinny
być przede wszystkim wygodne i nie krępować ruchów. Zrobimy sesję w pięknych okolicznościach i to by było na tyle. No. A potem tak się
rozciągnęły, że przechodziłam w nich cały wyjazd :-)
Jeszcze na koniec pytanie : jak skracacie nogawki z długich na szorty? Ciachacie równo czy może przód albo tył dłuższy? Może po łuku? Bo ja wykroiłam do długości kolan (znaczniki), żeby wiedzieć, odkąd równo odmierzać, ale to chyba niepotrzebne było, bo i tak przez trzy godziny podwijałam na sobie i latałam do męża "ej, błagaaaam, popatrz, równoooo???" ;-)
Wykrój: Burda 3/2014 #115
Rozmiar: 36
Materiał: tkanina bawełniana
Zużycie materiału: nie pamiętam ;-)
Maszyna i ściegi: Husqvarna E10 - ścieg prosty, Merrylock 689 - obrzucanie 3-nitkowym overlockiem.